De hoogsensitieve werknemer- een zelfhulpboek voor organisaties

Het vandaag verschenen boek van Pieter Offermans (1982), De hoogsensitieve werknemer, biedt een aantal zinnige stappen die organisaties eenvoudig kunnen zetten om het rendement van hun hoog sensitieve medewerkers te verhogen. En trouwens óók het rendement van niet hoogsensitieve medewerkers.

De hoogsensitieve medewerker is een vlot geschreven en goed opgebouwd boek, dat zich primair richt op managers en hr-adviseurs van grotere organisaties. Offermans schrijft het niet expliciet, maar uit de voorbeelden die door het boek zijn verweven, blijkt dat hij zich vooral richt op kennisintensieve organisaties waarin hoogopgeleide kenniswerkers werkzaam zijn. Zowel mannen als vrouwen die hun brains, sensitiviteit en creativiteit inzetten ten bate van het organisatiedoel.

Het boek start met een algemene inleiding over de trends die van invloed zijn op werk en de benodigde competenties van medewerkers. Hoogsensitiviteit wordt daarbij als een noodzakelijke eigenschap en kwaliteit van het personeel neergezet, omdat organisaties daarmee een cruciaal verschil kunnen maken. Denk aan omgevingssensitiviteit als het gaat om het tijdig kunnen signaleren van kansen en bedreigingen in de omgeving. Denk aan organisatiesensitiviteit als het gaat om het kunnen signaleren van verbetermogelijkheden en struikelkansen in bijvoorbeeld werkprocessen en bedrijfsvoering. Denk aan interpersoonlijke sensitiviteit als het gaat om het signaleren van de emotionele gesteldheid van collega’s en de meest effectieve bejegening van klanten.

Hierna volgt een uitleg over wat onder hoogsensitiviteit wordt verstaan en over de verschillen van inzicht die er bestaan. Bijvoorbeeld ten aanzien van de categorisering van mensen op al dan niet een glijdende schaal van (sensorische) prikkelgevoeligheid.

In deel 2 van het boek, illustreert Offermans, deels op basis van persoonlijke ervaringen, voor welke uitdagingen hoogsensitieve medewerkers dagelijks staan. Omdat hooggevoeligheid een persoonskenmerk is, heeft de hoogsensitieve werknemer (HSW)daar overigens al op weg naar zijn of haar werk mee te maken. Evenals na het werk en in het weekend.

In deel 3 volgen dan de oplossingen die een werkgever kan implementeren om de uitdagingen die voor HSW verbonden zijn aan de werkomstandigheden, in grote mate hanteerbaar te maken. Maatregelen die voor alle medewerkers, ongeacht hun mate van sensorische gevoeligheid, gunstig zullen zijn. Gunstig in de zin, dat alle medewerkers er bijvoorbeeld productiever van zullen worden, beter zullen samenwerken en meer vanuit hun kwaliteiten zullen kunnen werken.

Pieter Offermans maakt gehakt van de door menigeen gevreesde en gehate kantoortuin, door uit te werken dat gedifferentieerde werkruimtes veel beter aansluiten bij de variatie in werkzaamheden en samenwerkingsverbanden die tegenwoordig van hooggeschoolde werknemers verwacht worden. Ook het daadwerkelijk tijd- en plaatsonafhankelijk mogen werken, komt aan bod. En tenslotte, het appèl dat gedaan wordt op het benutten van de extraordinaire kwaliteiten van HSW. Een kwestie van een geïnteresseerde en open houding van de manager. Contact maken, belangstelling tonen, vragen stellen, betrekken bij , open staan voor en ruimte bieden. De HSW mede erkennen om zijn of haar kwaliteiten als het levensbelangrijke kanariepietje in de organisatie (in plaats van het ellendige zeurpietje)

Wat zou er in jouw organisatie gebeuren, als alle zeurpietjes eigenlijk kanariepietjes blijken te zijn? Als je ze zo verzorgt, dat ze gaan zingen in plaats van – een voor een – van hun stokje te vallen?

Den Haag, 1 december 2015
Esther Backbier